COULEUR LOCALE

Na een korte vakantie, ter gelegenheid van het Pchum Ben feest, waarbij ik de Tonle Sap rivier ben afgevaren van Battambang tot Siem Reap, voelt het goed weer in Sisophon terug te zijn.

Het beeld van de tuk-tuk, die me van de bushalte naar huis brengt, onze straat inslaat (weg nr 6) en zich tussen de koeien een weg baant, de kinderen die “hello!” roepen, de buren die me vriendelijk toe wuiven, het heeft alle ingrediënten van thuis komen!

De laatste maanden heb ik de band met de buurt versterkt door met Engelse lessen te beginnen. Eerst voor de naaste buren :de zoon en de dochter (en haar verloofde) , later gevolgd door haar 2 vriendinnen, de vrouw van mijn VA en haar vriendin. Dan komen vaders en moeders uit de buurt hun kinderen brengen (van 4 tot 12 jaar) en kom ik sommige dagen stoelen te kort. Het is leuk om te doen en ook om regelmatig leerlingen in het straatbeeld te herkennen.

Het geeft ook een fijn gevoel als ik door de open deur van mijn kantoortje kinderen zie voorbij komen, die naar me wuiven op weg naar school, mijn “targetschool” waar ik nu al een paar keer op bezoek ben geweest.

Op de markt, waar ik mijn fruit en groenten koop, word ik ook vriendelijk begroet. Ik probeer nu altijd in riel (i.p.v. $) te betalen, maar dat is niet zo gemakkelijk wegens niet duidelijk over welke munt het gaat of omdat de laatste 2 nullen wegelaten worden. 1 $ is ongeveer 4000 riel, wanneer je afbiedt gaat het al snel over 25 ct of minder, in verhouding toch nog altijd een bedrag hier!

De winkels en de markten zijn altijd open, ook op zondag,en men is al heel vroeg ( 4 – 5 uur ‘s morgens) bezig spullen naar de markt te brengen. De buren halen iedere morgen vis uit Poipet, ik hoor ze om 4 uur vertrekken. Rond 6 uur zijn de mensen aan de andere kant van het huis klaar met het ontbijt , meestal stevig: noedelsoep met vlees erbij, rijst met kip, varkensvlees of gedroogde vis. Van de vroege, koelere uren wordt goed gebruik gemaakt en ik sta zelf ook vroeg op (om 7u30 beginnen de lessen) Als ik naar Phnom Penh moet, neem ik meestal de bus van 6u15., dan ben ik nog in het begin van de middag daar. Om 11 uur wordt er weer uitgebreid gegeten en daarna gerust tot 1u30, wanneer de lessen weer starten, zodat men de heetste uren van de dag vermijdt.

Het heeft de laatste week wel heel veel geregend. Rond Sisophon staan de rijstvelden blank en iets lager dan het huis (weg nr 7) zie je de mensen tot hun heupen door het water waden. Een en ander is niet zo goed voor de oogst, men maakt zich duidelijk zorgen.

‘s Avonds wordt het rond 6 uur donker en tegen 8 uur is het al behoorlijk stil in de buurt. Aan de overkant repeteert regelmatig een bandje tot dat uur, overwegend Westerse muziek (Santana is duidelijk hun lichtend voorbeeld) maar met Khmer teksten. De zangeres heeft een heel goede stem, de klanken vullen het huis door de open deuren, je hoort de krekels tussendoor, …zo voelt elke avond als een zomeravond!

Vriendelijke groet,

Wim

NB. Bij de foto's

382 - 403: op het water
405 - 411: weg nr 6
192 : het benzinestation/kapsalon op
de hoek