HET IJZEREN PAARD KOMT NAAR SISOPHON!

Op weg naar de Thaise grens voor een korte vakantie op het eiland Koh Chang zie ik de spoorweg in aanleg. De berm (enkelspoor) loopt door de rijstvelden, die grotendeels nog onder water liggen en vanuit 3 platte wagons, achter een kleine dieselloc, worden bielzen gelegd. Men is al een heel stuk gevorderd in de richting van Sisophon.

Een Australisch bedrijf heeft de opdracht gekregen om van West naar Oost een spoorlijn aan te leggen, een deel van de treinverbinding tussen Singapore en Kunming, China. De lijn zal de hoofdsteden in Zuid-Oost Azië met mekaar verbinden en de snel groeiende handel tussen de landen ten goede komen..

Het spoorwegnet dat de Fransen de vorige eeuw hebben achter gelaten is na jaren verwaarlozing bijna volledig in verval maar delen van het tracé kunnen nog dienen.

Het zal nog wel een paar jaar duren voor je met de trein naar Phnom Penh kan reizen maar voor mij is het een symbool van vooruitgang en dezelfde opwinding die onze voorvaderen zeker gevoeld hebben als de trein hun dorp of stad kwam ontsluiten maakt zich ook van mij meester!

Nu gebeurt het reizen in Cambodja meestal per bus, erg tijdrovend, eentonig en vermoeiend.
Je doet er ongeveer 8 uur over om vanuit Sisophon de hoofdstad te bereiken, over een secundaire weg, in slechte staat, en, in het regenseizoen, voor een deel onder water. De slechte weg en de Cambodjaanse “Kamikaze” stijl van autorijden veroorzaken veel ongevallen.

De trein zal snellere verbindingen bieden, met meer comfort en zeker het zwaar wegverkeer voor een groot deel van de weg halen, vooruitgang, dus!

Sisophon zelf gaat er ook op vooruit. Er wordt heel veel gebouwd en dat zorgt ook voor meer werk. Op toeristisch gebied zal het wel nooit een hoogvlieger worden. Als je al Westerse toeristen ziet, zijn die meestal op doortocht met bestemming Siem Reap (Angkor Wat) of Battambang. Siem Reap heeft die stroom van Westerse toeristen niet altijd even positief verwerkt.Van de oorspronkelijke Cambodjaanse gastvrijheid en interesse in Westerlingen blijft weinig over. Zoals in de buurlanden Vietnam en Thailand moet uit de toeristen vooral inkomsten worden gehaald!

Ondertussen ben ik 3 maanden in mijn nieuw kantoor en voel me hier heel wat beter geintegreerd dan op de vorige locatie. De mensen met wie ik vooral samenwerk zijn op een paar passen afstand wat overleg, vooral “ad hoc” erg gemakkelijk maakt.. Toch wel wat kritiek: blijkbaar is er geen geld voor onderhoud van de gebouwen. Elk bureau kreeg een bezem, een vuilblik en een zwabber toegewezen om zelf voor de schoonmaak te zorgen. Gemeenschappelijke plaatsen werden aan hun lot overgelaten en na een paar weken waren de gloednieuwe toiletten al bijna allemaal onbruikbaar.

Ja, als Westerling zie je dat met lede ogen aan maar hoe kan je dat overbrengen? Als ik mijn functiebeschrijving overloop vind ik daar niets over, tenzij je “de capaciteit van het management versterken” erg breed interpreteert.

De POE heeft me tot voorzittter benoemd van een, hoofdzakelijk Cambodjaans, netwerk van NGO’s. Mijn taak is hen te overtuigen om meer samen te werken. Daarbij moet ik voor een groot deel op mijn assistent/vertaler kunnen rekenen, Uitnodigingen, documenten en de besprekingen zijn in Khmer, onderlinge competitie en rivaliteit zijn universeel!
Zoals bij elk van deze projecten gaat er altijd wel even door mijn hoofd: helpt dit het land nu vooruit en hoe kan je dat evalueren?

Het rendement van de acties bepalen is inderdaad niet eenvoudig. Van ingrijpende verschuivingen op beleidsniveau zoals decentralisatie tot lokale, kleinschalige, projecten zoals een bibliotheek inrichten of Engelse les geven, wat levert het allemaal op?

We zijn weer bij de trein die straks de bevolking van deze Aziatische landen dichter bij elkaar brengt, want daarbij speelt de kennis van het Engels een belangrijke rol. Vroeger dacht ik, niet helemaal vrij van ethno-centriciteit, dat men hier Engels leert om met Westerlingen te kunnen communiceren maar toen werd me snel duidelijk dat met de Aziatische partners: China, India, Japan, Indonezië, Korea, Vietnam, Thailand,… ook Engels wordt gesproken .

Tja, als je naar de groeicijfers kijkt, ligt daar toch wel de sleutel tot vooruitgang!

Veel groeten, vanuit Cambodja.!

Wim

NB. Foto's : tempels van Angkor Wat