I MISS THE MUSIC…

Vanuit de muziekschool, tegenover mijn vroeger kantoor, klonk traditionele muziek van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Heel leuk en pittoresk, maar wel wat lastig als je moest telefoneren of vergaderen.

De verhuis naar het nieuwe kantoorgebouw maakte daar een eind aan en daar was ik zeker niet rouwig om. Toch zei ik, al lachend, “I miss the music!” wanneer mijn assistent naar mijn eerste indruk vroeg.

Wat blijkt nu? De directeur, een vooruitstrevend man, die voorzieningen zoals visvijvers, een moestuin en een bibliotheek heeft laten aanleggen om zijn staf vertrouwd te maken met deze projecten in de scholen (waar wij als VSO-ers ook bij betrokken zijn), heeft het traditionele muziekensemble een ruimte in het gebouw gegeven!

Het dominante geluid van de xylofoon, de gong, de trommels en de rietfluit weerklinkt opnieuw door de gangen. “Now you are happy ! “ zegt mijn assistent, hij vindt het heel grappig.

Toch verkies ik die traditionele klanken boven het populaire “karaoka” genre van de muziek DVD’s die veel op de bus worden gespeeld of op TV en op feesten.

Mijn studenten Engels vinden het leuk als in de tapes die we voor de lessen gebruiken ook Westerse muziek wordt gebruikt. Als oefening moeten ze dan achterhalen waar de “song” over gaat, een goede hulp bij woordenschat en uitspraak.

Vraag ik dan of ze ooit van de zanger(es) of de groep hebben gehoord dan is het antwoord meestal negatief, en dit in alle leeftijdsklassen.
De Beatles, Madonna, Elvis Presley, Stevie Wonder, Frank Sinatra, Whitney Houston,… ze komen niet voor in hun cultuur ! Een enkeling heeft wel eens van Michael Jackson gehoord en van Beyoncé , maar daar blijft het bij.

Het is allemaal onontgonnen gebied en daar ga ik gretig op in door elke les, minstens 1 klassieker uit de rock geschiedenis te laten horen, Ik neem de song over van You Tube, met de tekst erbij, laat die horen en bespreek dan met hen wat ze verstaan hebben, voor ik de teksten laat zien. Natuurlijk neem ik geen hits waarin de tekst in de harde rock klanken verdrinkt of de zanger(es) teveel mompelt.

Mijn lijst klassiekers is dan ook niet beperkt tot persoonlijke voorkeur. Zo kies ik eerder voor een “zoetgevooisde” Paul Mc Cartney dan voor een “rauwe” John Lennon, en vermits Country Music erg aanslaat speel ik John Denver’s “Country Roads” en “Annie’s Song”, die zeker niet tot mijn favoriete nummers behoren, maar het is wel fijn dat bij de tweede “Yesterday” al enkele studenten meezingen!

Ik heb voornamelijk meisjes studenten en koos dan ook voor “Girls Just Want To Have Fun” van Cyndi Lauper, maar was me dan toch even aan het afvragen of de boodschap wel met hun erg traditionele waarden samen ging. Zonder reden blijkbaar, ik kreeg alleen maar positieve reacties.

Natuurlijk geniet ik zelf ook. Westerse muziek hoor je zelden op de radio of op TV,dus ja :“I miss the music”!

Vorige week werd het Onderwijs Congres gehouden op de POE, met 345 deelnemers. Ik heb een vrij belangrijk aandeel als voorzitter van het “NGO Network” en heb dan ook een speech voorbereid, die, omdat elke paragraaf nog eens door mijn assistent wordt nagezegd, maar dan in het Khmer, eindeloos lang lijkt. De lijst van mensen, plaatselijke notabelen zoals de Provincie Goeverneur, de Stads Goeverneur, de Militaire Commandant, de vertegenwoordigers van het Ministerie, de Directeur, de Afdelingshoofden,… die ik bij het begin van mijn speech moet vernoemen, is ook al behoorlijk lang, maar lange speeches behoren nu eeenmaal tot de traditie en door één van de andere sprekers word ik nog overtuigend in lengte geklopt.

Blijkbaar heb ik een paar juiste dingen gezegd, want ik krijg veel bijval van mijn Cambodjaanse collega’s en de Goeverneur komt me na afloop nog speciaal de hand drukken. ‘s Avonds is, bij de verslaggeving over het Congres, mijn speech uitgebreid op de lokale TV, erg leuk allemaal!

Ik ga deze mensen missen.

Vanuit Cambodja, heel veel groeten!

Wim

Bij de foto's :

Traditioneel "Apsara" Dansen
Education Congres