WATERFESTIVAL 2010 IN PHNOM PENH.
Door: wimlancsweert
Blijf op de hoogte en volg wim
28 November 2010 | Cambodja, Sisŏphŏn
Het weekend van het Waterfestival begint nochtans schitterend. Heel wat blije mensen ( ± 3 miljoen) zijn naar de hoofdstad Phnom Penh gekomen om het festival te vieren dat zijn oorsprong heeft bij een militaire overwinning in de 12 de eeuw maar vooral het begin van het droge seizoen markeert, wanneer het water in de Tonle Sap rivier opnieuw richting Mekong stroomt.
Er zijn allerlei evenementen, concerten, bootwedstrijden,…
VSO is ook van de partij! We hebben een boot in het water waarop we 1 keer geoefend hebben, toch wel een contrast met de andere boten, die na verschillende regionale wedstrijden zijn geselecteerd en waarvan de roeiers er al heel wat training op hebben zitten. Maar het is voor het goede doel en om VSO wat meer in de kijker te krijgen, dus is deelnemen weer een stuk belangrijker dan winnen.
Vorig jaar heeft VSO de finish niet gehaald (wegens juiste richting niet gevonden). Dit jaar moeten we het zeker beter doen!
Ik heb nog een meeting ter voorbereiding van een Onderwijs Congres op vrijdag, zie ‘s avonds heel wat oude vrienden terug bij het pre- wedstijd dineetje en zaterdag is het dan zover. We krijgen onze VSO truitjes en petjes, banen ons een weg door de menigte en stappen in de wankele boot die laag op het water ligt. Wanneer het startschot wordt gegeven schieten we zowaar vooruit en houden best wel een goed ritme aan, helemaal tot aan de finishline. De andere boten zijn wel iets sneller maar dat kan de pret niet drukken, we hebben het gehaald!
Er wordt stevig gevierd, er is vuurwerk , ik zie heel wat mensen, ook van andere NGO’s en besluit tot maandagavond in Phnom Penh te blijven.
Die avond ga ik nog naar een concert langs de rivier, niet ver van mijn guesthouse, maar de menigte is zo toegenomen dat je over de koppen kan lopen. Er is geen doorkomen aan en ik besluit terug te keren en vroeg te gaan slapen, anticiperend op de lange terugreis naar Sisophon.
Later, niet ver daar vandaan, op de brug naar het eiland Koh Pich, breekt paniek uit. Mensen vertrappelen mekaar, sommigen springen in het water en verdrinken.
Die berichten hoor ik vroeg de volgende morgen . er zijn dan al meer dan 300 doden geteld, de ziekenhuizen zijn overvol met gewonden, de verslagenheid is enorm en de meest vreemde geruchten doen de ronde. Er zou zijn geschoten, de politie heeft met waterkanonnen de brug bespoten,…
Vrienden en familie bellen en SMS-en, we moeten het VSO hoofdkwartier onmiddellijk berichten: ja, met mij is alles in orde, neen, ik was niet op de brug…
Na een heel weekend in de mensenmassa te hebben rondgelopen en gemerkt hoe er , zoals gewoonlijk, weinig of geen veiligheidsnormen worden gehanteerd, begrijp ik dat de minste aanleiding tot paniek een ramp kan veroorzaken: als het hier fout gaat, gaat het ook wel echt fout!
Ondertussen is het dodental tot 456 gestegen, bijna allemaal jonge mensen. Het land houdt op donderdag een dag van algemene rouw. Er is een officiële commissie opgericht die de oorzaak van de ramp moet onderzoeken, maar dat is een schrale troost voor iedereen die vrienden of verwanten verloren heeft, een zwarte bladzijde voor Cambodja…
Wim
Er zijn allerlei evenementen, concerten, bootwedstrijden,…
VSO is ook van de partij! We hebben een boot in het water waarop we 1 keer geoefend hebben, toch wel een contrast met de andere boten, die na verschillende regionale wedstrijden zijn geselecteerd en waarvan de roeiers er al heel wat training op hebben zitten. Maar het is voor het goede doel en om VSO wat meer in de kijker te krijgen, dus is deelnemen weer een stuk belangrijker dan winnen.
Vorig jaar heeft VSO de finish niet gehaald (wegens juiste richting niet gevonden). Dit jaar moeten we het zeker beter doen!
Ik heb nog een meeting ter voorbereiding van een Onderwijs Congres op vrijdag, zie ‘s avonds heel wat oude vrienden terug bij het pre- wedstijd dineetje en zaterdag is het dan zover. We krijgen onze VSO truitjes en petjes, banen ons een weg door de menigte en stappen in de wankele boot die laag op het water ligt. Wanneer het startschot wordt gegeven schieten we zowaar vooruit en houden best wel een goed ritme aan, helemaal tot aan de finishline. De andere boten zijn wel iets sneller maar dat kan de pret niet drukken, we hebben het gehaald!
Er wordt stevig gevierd, er is vuurwerk , ik zie heel wat mensen, ook van andere NGO’s en besluit tot maandagavond in Phnom Penh te blijven.
Die avond ga ik nog naar een concert langs de rivier, niet ver van mijn guesthouse, maar de menigte is zo toegenomen dat je over de koppen kan lopen. Er is geen doorkomen aan en ik besluit terug te keren en vroeg te gaan slapen, anticiperend op de lange terugreis naar Sisophon.
Later, niet ver daar vandaan, op de brug naar het eiland Koh Pich, breekt paniek uit. Mensen vertrappelen mekaar, sommigen springen in het water en verdrinken.
Die berichten hoor ik vroeg de volgende morgen . er zijn dan al meer dan 300 doden geteld, de ziekenhuizen zijn overvol met gewonden, de verslagenheid is enorm en de meest vreemde geruchten doen de ronde. Er zou zijn geschoten, de politie heeft met waterkanonnen de brug bespoten,…
Vrienden en familie bellen en SMS-en, we moeten het VSO hoofdkwartier onmiddellijk berichten: ja, met mij is alles in orde, neen, ik was niet op de brug…
Na een heel weekend in de mensenmassa te hebben rondgelopen en gemerkt hoe er , zoals gewoonlijk, weinig of geen veiligheidsnormen worden gehanteerd, begrijp ik dat de minste aanleiding tot paniek een ramp kan veroorzaken: als het hier fout gaat, gaat het ook wel echt fout!
Ondertussen is het dodental tot 456 gestegen, bijna allemaal jonge mensen. Het land houdt op donderdag een dag van algemene rouw. Er is een officiële commissie opgericht die de oorzaak van de ramp moet onderzoeken, maar dat is een schrale troost voor iedereen die vrienden of verwanten verloren heeft, een zwarte bladzijde voor Cambodja…
Wim
-
29 November 2010 - 17:26
Victoria:
your family here in antwerp is relieved to hear that , for once, you decided not to join the crowd -- we have much to give thanks for this thanksgiving !
keep safe.. .
victoria -
30 November 2010 - 13:10
Helene En Co :
Wat een drama inderdaad ... blij dat je er niet bij was.
Grtjs van ons allen
H -
02 December 2010 - 22:31
Elise :
Wat onwijs dat jullie de finish hebben gehaald! "Bij gebrek aan tarwe nestelt de leeuwerik in de haver" (om het eens simpel uit te drukken).
Alleen die zwarte bladzijde is erg droevig! Het heeft me enorm geraakt.
Arme mensen!
Voor jou: Sok sabai!
Elise -
11 December 2010 - 10:30
Sabine:
many regards from kerala,
hier klimaatsverandering, te veel water en water spiegel verhoogd,
het zal niet bij één ramp blijven , vrees ik,
take care, sabine
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
