CHAK MAGHE OIY KROBEY SADAB!
Door: wimlancsweert
Blijf op de hoogte en volg wim
19 Juni 2010 | Cambodja, Sisŏphŏn
(fluit spelen voor een waterbuffel!)
Over ontwikkelingshulp is al veel nagedacht, geschreven en gecongresseerd.
We weten natuurlijk wel dat een groot deel van deze hulp niet terecht komt waar ze nodig is, alleen weten we niet altijd welk deel.
Over dit onderwerp geraakte ik onlangs in gesprek met een Cambodiaan, die me vertelde dat je nooit onvoorbereid aan zo’n discussie mag beginnen.
Hij gebruikte daarbij een mooie uitdrukking:
“Als je praat over welke hulp er nodig is met mensen die niet alleen alle kennis van het onderwerp missen maar ook de vaardigheden om die kennis te verwerven dan is het net of je fluit speelt voor een waterbuffel!”
Door opleiding te organiseren en het onderwijs te verbeteren zorgen we ervoor dat de mensen die kennis wel verwerven en over de juiste vaardigheden beschikken om de geboden ontwikkelingshulp efficient te gebruiken zonder er volledig afhankelijk van te worden.
Vis geven om iemand zijn honger te stillen is OK, maar beter is hem leren vissen!
Cambodianen zijn hard werkende, intelligente mensen. De vooruitgang die de laatste jaren is geboekt is spectaculair, al zie je nog heel veel armoede en kan je, als Westerling, niet altijd zeggen op welke manier die armoede zo goed mogelijk uit de wereld kan worden geholpen.
Eerst moet je de dynamiek van deze samenleving achterhalen. Ik vergelijk het altijd met het verkeer . Nu ik er, met mijn motor, dagelijks aan deelneem en er, na totale verbijstering, wat gewenning is opgetreden, moet ik mezelf toch regelmatig aan herinneren dat onze verkeersregels hier niet van toepassing zijn.
Zo kom ik onlangs, op een druk kruispunt, aan één van de weinige verkeerslichten die Sisophon rijk is. Er zit een agent op een stoel bij het licht, dat net op rood is gesprongen. Het verkeer voor mij blijft rustig doorrijden , maar ik stop keurig, wat de agent in lachen doet uitbarsten!
Een spoorwegnet ontbreekt hier en binnenlandse vluchten zijn er nauwelijks . Dus gebeurt alles op de weg en je bent telkens verrast hoe inventief ze hier zijn en wat ze allemaal vervoeren op 1 brommer : een hele familie, vader, moeder, 3 kinderen en een baby, 3 levende varkens achteraan vastgebonden of grote kooien met pluimvee.
De vrachtwagen met 35 mensen recht opstaand in de laadbak is geen uitzondering.
Je deelt de weg met tractoren ( gevaarlijk want‘s nachts niet verlicht!), fietsers, brommers paardenkarren en snelbussen die de verschillende steden verbinden. Samen met de SUV’s ( meestal van de rijke elite: politici of militairen) houden ze er een helse vaart op na, ze rijden je letterlijk van de weg. Een paar claxonstoten zijn je enige waarschwing, uitwijken is de boodschap als je niet als statistiek wil eindigen.
Vooraan in de bus zitten, gedurende de 7 uur die een rit naar Phnom Penh duurt, is dan ook hallucinant en alleen voor mensen met stalen zenuwen. Vooral als je ziet hoe de chauffeur, tegen 120 per uur op een smalle weg, met 1 elleboog stuurt, zijn GSM aan het oor, en met de andere hand de DVD’s verwisselt in de TV speler boven zijn hoofd.
Dat hij daarbij ook geen veiligheidsgordel draagt en tussenin vragen beantwoordt van de mensen onmiddelijk achter hem, daar moet je niet over zeuren, vind ik.
Als we, wat verder, een put in het wegdek niet kunnen vermijden, een harde klap horen en er duidelijk iets mis is met de vering, dan is het weer de chauffeur die onder de bus kruipt.
We zien even later zijn hoofd tussen het wiel en de onderkant van de bus, druk doende om met kauwgom en ijzerdraad het euvel te verhelpen. Een schroevendraaier heeft hij niet maar een passagier staat zijn zakmes af en alles komt in orde!
De 55 passagiers kunnen weer aan boord, uit de brandende zon, de chauffeur kruipt met zwarte vegen op het gezicht achter het stuur en… niemand heeft gezeurd, ik wil het in een bus van “de Lijn” nog meemaken!
Tot weldra,
Hartelijke groeten,
Wim
NB. Bij de foto's
385,386,388,389: verkeer in Cambodia
387: de "jaws" van de Cambodiaanse wegen!
390,391,392: wrong side of the tracks
384: Worldcup sfeer met Nederlandse vrienden
Over ontwikkelingshulp is al veel nagedacht, geschreven en gecongresseerd.
We weten natuurlijk wel dat een groot deel van deze hulp niet terecht komt waar ze nodig is, alleen weten we niet altijd welk deel.
Over dit onderwerp geraakte ik onlangs in gesprek met een Cambodiaan, die me vertelde dat je nooit onvoorbereid aan zo’n discussie mag beginnen.
Hij gebruikte daarbij een mooie uitdrukking:
“Als je praat over welke hulp er nodig is met mensen die niet alleen alle kennis van het onderwerp missen maar ook de vaardigheden om die kennis te verwerven dan is het net of je fluit speelt voor een waterbuffel!”
Door opleiding te organiseren en het onderwijs te verbeteren zorgen we ervoor dat de mensen die kennis wel verwerven en over de juiste vaardigheden beschikken om de geboden ontwikkelingshulp efficient te gebruiken zonder er volledig afhankelijk van te worden.
Vis geven om iemand zijn honger te stillen is OK, maar beter is hem leren vissen!
Cambodianen zijn hard werkende, intelligente mensen. De vooruitgang die de laatste jaren is geboekt is spectaculair, al zie je nog heel veel armoede en kan je, als Westerling, niet altijd zeggen op welke manier die armoede zo goed mogelijk uit de wereld kan worden geholpen.
Eerst moet je de dynamiek van deze samenleving achterhalen. Ik vergelijk het altijd met het verkeer . Nu ik er, met mijn motor, dagelijks aan deelneem en er, na totale verbijstering, wat gewenning is opgetreden, moet ik mezelf toch regelmatig aan herinneren dat onze verkeersregels hier niet van toepassing zijn.
Zo kom ik onlangs, op een druk kruispunt, aan één van de weinige verkeerslichten die Sisophon rijk is. Er zit een agent op een stoel bij het licht, dat net op rood is gesprongen. Het verkeer voor mij blijft rustig doorrijden , maar ik stop keurig, wat de agent in lachen doet uitbarsten!
Een spoorwegnet ontbreekt hier en binnenlandse vluchten zijn er nauwelijks . Dus gebeurt alles op de weg en je bent telkens verrast hoe inventief ze hier zijn en wat ze allemaal vervoeren op 1 brommer : een hele familie, vader, moeder, 3 kinderen en een baby, 3 levende varkens achteraan vastgebonden of grote kooien met pluimvee.
De vrachtwagen met 35 mensen recht opstaand in de laadbak is geen uitzondering.
Je deelt de weg met tractoren ( gevaarlijk want‘s nachts niet verlicht!), fietsers, brommers paardenkarren en snelbussen die de verschillende steden verbinden. Samen met de SUV’s ( meestal van de rijke elite: politici of militairen) houden ze er een helse vaart op na, ze rijden je letterlijk van de weg. Een paar claxonstoten zijn je enige waarschwing, uitwijken is de boodschap als je niet als statistiek wil eindigen.
Vooraan in de bus zitten, gedurende de 7 uur die een rit naar Phnom Penh duurt, is dan ook hallucinant en alleen voor mensen met stalen zenuwen. Vooral als je ziet hoe de chauffeur, tegen 120 per uur op een smalle weg, met 1 elleboog stuurt, zijn GSM aan het oor, en met de andere hand de DVD’s verwisselt in de TV speler boven zijn hoofd.
Dat hij daarbij ook geen veiligheidsgordel draagt en tussenin vragen beantwoordt van de mensen onmiddelijk achter hem, daar moet je niet over zeuren, vind ik.
Als we, wat verder, een put in het wegdek niet kunnen vermijden, een harde klap horen en er duidelijk iets mis is met de vering, dan is het weer de chauffeur die onder de bus kruipt.
We zien even later zijn hoofd tussen het wiel en de onderkant van de bus, druk doende om met kauwgom en ijzerdraad het euvel te verhelpen. Een schroevendraaier heeft hij niet maar een passagier staat zijn zakmes af en alles komt in orde!
De 55 passagiers kunnen weer aan boord, uit de brandende zon, de chauffeur kruipt met zwarte vegen op het gezicht achter het stuur en… niemand heeft gezeurd, ik wil het in een bus van “de Lijn” nog meemaken!
Tot weldra,
Hartelijke groeten,
Wim
NB. Bij de foto's
385,386,388,389: verkeer in Cambodia
387: de "jaws" van de Cambodiaanse wegen!
390,391,392: wrong side of the tracks
384: Worldcup sfeer met Nederlandse vrienden
-
19 Juni 2010 - 11:25
Victoria:
ik zal alvast een dag opvoorhand je een HAPPY HAPPY BIRTHDAY wensen om te vermijden dat de tijdsverschillen gekruisde boodschappen veroorzaken . . . je eerste verjaardag in het oosten--maak er een fijne feest van in je nieuwe thuisland met al je nieuwe vrienden ! veel dank voor weeral een tof verslag met sprekende beelden w.o. "Willem in Oranje"-- zeker wegens gebrek aan belgische WC team :-D I Love You, Wimbo<3 -
19 Juni 2010 - 18:00
Sabine:
dat was weer boeiend om te lezen en ook je foto's doen mij veel aan India'se sferen denken...heb je ook veel last van de monsoon daar? Ik ben van gisteren terug in Antwerpen ...
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag en maak er een speciale dag van! -
20 Juni 2010 - 04:11
NeBinC :
Hallo Wim,
Welkom in Cambodja!
Wil je op de hoogte gehouden worden wat de Nederlandse en Belgische community in Cambodje doet, met je dan aan op NeBinC (nederlanders en Belgen in Cambodja) -
22 Juni 2010 - 19:17
Elise :
Heerlijk die chaos daar, een van de dingen die ik mis. Wat een gemuts hier zeg!
Ik moest laatst van Rotterdam naar Leiden met de trein, normaal een half uur. Maar nu wegens werkzaamheden allerlei omwegen dus: 3 uur en 3 (!) keer overstappen! Maar daar moet je ook niet over zeuren! Ik hoefde gelukkig niet te lopen. Begin me toch steeds meer af te vragen wat nou beter is een ontwikkeld land of een onderontwikkeld land. Haha!
Sok sabai Wim!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
