Eerste indrukken van Kampuchea
Door: wimlancsweert
Blijf op de hoogte en volg wim
27 Februari 2010 | Cambodja, Kâmpóng Cham
Het is 10 uur vliegen van Londen naar Bangkok. Sneeuw en ijs achter mij gelaten, traditioneel begroet door Thaise stewardessen in zijden sharong, ben ik al een beetje in het Oosten.
De stewardessen blijven de hele vlucht glimlachen en ons verwennen met een onbegrensde keuze aan dranken en heerlijk eten. (tussendoor veranderen ze nog 2 maal van outfit!). Ik ben niet in Business Class en toch lijkt het zo. Een heel verschil met de Westerse maatschappijen, waar aan boord alles draait om kosten besparen: de stress bij het personeel is er duidelijk voelbaar en het enige wat je nog gratis krijgt is “peanuts”!
Na het megalomane luchthaven complex van Bangkok lijkt het vliegveld van Phnom Pen eerder op een loods waar groentenveilingen worden gehouden. Ik heb tijdens de landing nog snel een reeks documenten ingevuld in mijn niet zo voorbeeldig handschrift en ben vrij zeker dat hier geen kat aan uit kan. Ben dan ook stomverbaasd als een klein dametje van immigratie na een oogopslag op mijn gekrabbel in onberiapelijk Engels vraagt wat ik deed voor ik “retired” was.
Een goed begin en een goede manier om mijn Westers superioriteitsgevoel binnen de perken te houden!
Het is 9.00 ‘s morgens en de tropische hitte (± 34º C) omhult ons als een warme deken maar toch is het nog draaglijk.Op weg van het vliegveld naar het VSO-kantoor zie ik voor het eerst het chaotisch verkeersbeeld dat me de volgende dagen zal blijven verbazen. Eigenlijk is het helemaal niet chaotisch, het lijkt maar zo. Er gelden geen voorrangsregels, behalve misschien het recht van de sterkste, iedereen komt vanuit alle richtingen :auto’s. bussen, en trucks maar vooral motors, brommers, tuk-tuks en fietsen ,al of niet met passagiers (3 op een brommer is eerder regel dan uitzondering). Soms lijkt het of iedereen wel wil stoppen voor een rood licht maar wat verderop hebben ze dat goede voornemen weer laten varen en een stop teken (nochtans duidelijk in Engels en in Khmer) heeft helemaal geen effect.
Toch lijkt het allemaal op rolletjes te lopen . Het is een hels getoeter, maar zonder agressie en de straat oversteken lukt ook wel als je maar vastberaden bent en er een stevige pas op nahoudt ( de ogen sluiten kan ook, maar is er wat over!)
Ik ontmoet de eerste dag al heel wat VSO- mensen, kom veel te weten over mijn toekomstige job en ‘s avonds zit ik gezellig op een terras met, jawel, een blonde Leffe!
(home away from home!)
De volgende dagen leren we nog veel meer over het land en onze missie maar de eerste indruk van de mensen blijft : bescheiden en vriendelijk, erg open en geinteresseerd in wie je bent en wat je in hun land komt doen.
Je wilt dan ook zo snel mogelijk met hen in hun eigen taal spreken. Logisch krijgen we dan ook een intensieve cursus Khmer in het plaatsje Kampong Cham aan de Mekong maar daarover volgende keer meer. Tot dan, veel groeten! Wim
De stewardessen blijven de hele vlucht glimlachen en ons verwennen met een onbegrensde keuze aan dranken en heerlijk eten. (tussendoor veranderen ze nog 2 maal van outfit!). Ik ben niet in Business Class en toch lijkt het zo. Een heel verschil met de Westerse maatschappijen, waar aan boord alles draait om kosten besparen: de stress bij het personeel is er duidelijk voelbaar en het enige wat je nog gratis krijgt is “peanuts”!
Na het megalomane luchthaven complex van Bangkok lijkt het vliegveld van Phnom Pen eerder op een loods waar groentenveilingen worden gehouden. Ik heb tijdens de landing nog snel een reeks documenten ingevuld in mijn niet zo voorbeeldig handschrift en ben vrij zeker dat hier geen kat aan uit kan. Ben dan ook stomverbaasd als een klein dametje van immigratie na een oogopslag op mijn gekrabbel in onberiapelijk Engels vraagt wat ik deed voor ik “retired” was.
Een goed begin en een goede manier om mijn Westers superioriteitsgevoel binnen de perken te houden!
Het is 9.00 ‘s morgens en de tropische hitte (± 34º C) omhult ons als een warme deken maar toch is het nog draaglijk.Op weg van het vliegveld naar het VSO-kantoor zie ik voor het eerst het chaotisch verkeersbeeld dat me de volgende dagen zal blijven verbazen. Eigenlijk is het helemaal niet chaotisch, het lijkt maar zo. Er gelden geen voorrangsregels, behalve misschien het recht van de sterkste, iedereen komt vanuit alle richtingen :auto’s. bussen, en trucks maar vooral motors, brommers, tuk-tuks en fietsen ,al of niet met passagiers (3 op een brommer is eerder regel dan uitzondering). Soms lijkt het of iedereen wel wil stoppen voor een rood licht maar wat verderop hebben ze dat goede voornemen weer laten varen en een stop teken (nochtans duidelijk in Engels en in Khmer) heeft helemaal geen effect.
Toch lijkt het allemaal op rolletjes te lopen . Het is een hels getoeter, maar zonder agressie en de straat oversteken lukt ook wel als je maar vastberaden bent en er een stevige pas op nahoudt ( de ogen sluiten kan ook, maar is er wat over!)
Ik ontmoet de eerste dag al heel wat VSO- mensen, kom veel te weten over mijn toekomstige job en ‘s avonds zit ik gezellig op een terras met, jawel, een blonde Leffe!
(home away from home!)
De volgende dagen leren we nog veel meer over het land en onze missie maar de eerste indruk van de mensen blijft : bescheiden en vriendelijk, erg open en geinteresseerd in wie je bent en wat je in hun land komt doen.
Je wilt dan ook zo snel mogelijk met hen in hun eigen taal spreken. Logisch krijgen we dan ook een intensieve cursus Khmer in het plaatsje Kampong Cham aan de Mekong maar daarover volgende keer meer. Tot dan, veel groeten! Wim
-
27 Februari 2010 - 13:01
Tobi:
Intrigerend begin. Ik kijk uit naar meer! -
27 Februari 2010 - 19:52
Helene:
Hallo Wimbo,
leuk nieuws van je te hebben -en wat een vlotte pen heb je!
Ik kijk uit naar het volgende verslag.
H -
01 Maart 2010 - 12:12
Albertine:
Hoi Wim,
Wat schrijf je leuk! Kijk uit naar je volgende verhaal, ben erg benieuwd naar al je belevenissen daar.
Groetjes, Albertine -
02 Maart 2010 - 22:09
Martijn:
Wat een mooi begin! Het is al direct liefde op het eerste gezicht en ik had niets anders verwacht. Je gaat een fantastische tijd tegemoet daar ben ik zeker van. Hopelijk laat je werk toe veel te ontdekken en te genieten in dit land en de buurlanden. Veel succes en houd ons op de hoogte!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
